SEPAŞ Enerji, dünyanın ilk çocuklar ülkesi KidZania'da açtığı Sepaş Enerji Elektrik Merkezi ile çocukları enerji yolculuğuna çıkarıyor. KidZania'da kurulan Sepaş Enerji Elektrik Merkezi'nde Enerji Tasarrufu Uzmanı olma şansını yakalayan çocuklar, günlük hayatın ayrılmaz bir parçası olan enerjinin ne olduğunu, hangi alanlarda kullanıldığını, önemini ve enerji tasarrufu hakkında püf noktaları deneyimleyerek öğrenecek. Çevre bilinci konularında farkındalık edinip, bilgi sahibi olacak çocuklar, çalışmalarının karşılığında KidZania'nın yerel para birimi KidZos kazanacak.

"İsterdim
Yeniden doğmak ya da hepten yok olmak
İsterdim
Daha iyi olmak
Bir melek gibi kanat açıp dağlara uçmak
Birileri buna izin vermedi
Buralarda yaşamak izne tabi"

ilkini ben yazayım. Ayasofyayı gezmediyseniz büyük eksiklik. Ayasofya diyorum.

bi arkadaşa bakıp çıkmıştır.

harareti ve kafa karışıklığını alır. arada iyidir.

tavsiye etmediğim reklam firması

modern kölelik. işinden en yüksek derecede faydalanıp, işine devam etmesini sağlayacak kadar hak tanımak.

Tanesi ortalama 1 liradır. İki küçük çocuklu bir aile düşünün. Bir çocuk günde ortalama 4 kere bezi değişse iki çocuğun aylık bez masrafı 250 lira.

bir bileşik önermede, kendisi oluşturan değerler için her daim doğru olmasıdır.

@2 demek ki senin yorgunluk daha paçalardan akmamış, bak bana söylenmeye bile gücüm yok :(

(bkz: yeni gelin)

türk sinemasında önemli bir yere sahiptir. Ben bu adamın 2000 öncesi filmlerinin tamamını beğenirim. Belki beğenme sebebi şarkıların güzelliğidir. Maalesef ki bizim sinemamızda nuri bilge ceylan hariç hemen hemen bütün yönetmenler şarkı ile görüntüyü karıştırmıştır.

firmamış çağdaş medeniyetler seviyesinde değil mi de çıkaracaksın

davet

“şunları bir araya toplayayım.
bir güzel muhabbet edelim” diye düşündüm.

mutfak işinden de anlarım.
donattım sofrayı.
bayağı uğraştım.
hepsinin, ayrı ayrı ne
yemekten, ne içmekten
hoşlandığını iyi bilirim.
bayağı da para gitti.

birinin yediğini öbürü yemez.
ötekinin içtiğini beriki içmez.
dört kişilik sofra kurdum.

mumları da yaktım.
bak hepsi, erick satie severdi.
hatırladım.
müziği de ayarladım.

geldiler.

20 yaşında ben,
35 yaşımda ben,
40 yaşımda ben ve
bugünkü ben dördümüz.

birden yirmi yaşımı, otuz beş yaşımın karşısına oturttum.
kırk yaşımın karşısına da, ben geçtim.
yirmi yaşım, otuz beş yaşımı tutucu buldu.
kırk yaşım ikisinin de salak olduğunu söyledi.

yatıştırayım dedim.
“sen karışma moruk” dediler. büyük hır çıktı.
komşular alttan üstten duvarlara vurdular.
yirmi yaşım kırk yaşıma bardak attı.

evin de içine ettiler.

bende kabahat.
ne çağırıyorsun tanımadığın adamları evine …

can yücel

isimlerin yanına attığı her çarpıyla haylaz öğrencilerin kıdemini gösterir. ilk okulda çarpısı bol orta okulda çarpısı sıfır olan bir öğrenciydim.

(bkz: buyrun benim)

Kimse kınadığını yaşamadan ölmezmiş...Rahmetli Ecevit hakkında attıp tutanların sonu aynı olacak gibi...DOLAR 5.430

kitapları askeriyede elden ele dolaşırdı. O kadar baskı altında böyle bir edebiyat oldukça keyif veriyordu doğrusu. Şimdi mi okumuyorum.

Bir gazete.

Bilgisayar oyunu oynayamayan ama resim yapmak isteyen misafir çocuklarını üzecek durumdur.